सरुवा, Bal Shramik bal majdoor child Labour Baglung
 

अहिले संसार नै कोरोना नामक सरुवा र घातक महामारीले ग्रसित छ । दैनिक हजारौँ मानिसहरू कोरोनाको कारण यस धर्ती छोडी अकालमै मरिरहेका छन् । नेपालमा पनि अहिले कोरोनाले यहाँ दैनिक जीवन चलाउन धौधौ हुने मजदुर वर्गले बढ्दो समानको मूल्य र पैसाको अभावले ढाड सेक्नुपर्ने पीडा रहेको छ । “काठमाडौँ उपत्यकामा कोरोना संक्रमितको संख्या २ हजार नाघ्‍यो” भन्ने समाचारले हामी सबैलाई त्रसित बनाएको छ ।

एकजना भारी बोक्दै एक छाक रोटीका लागि खटिरहने बुवालाई सोध्दा उहाँले मलिन हुँदै ‘रोग र भोकको त्रास बोकेर काठमाडौँमा बस्न सकिएन’ भन्दै बसपार्कबाट बस चढ्नुभयाे । हिजोसम्म दिनरात चर्को घाममा खटिरहने मजदुरहरूलाई फेरि पनि आफूलाई बेरोजगार र गरिबीको चपेटामा धकलिरहेको छ ।

कृष अर्याल, krish aryal, क्रिश अर्याल
लेखक

हे सरकार, यति हुँदाहुँदै पनि किन तिमी मौन हुन्छौ? झन् मध्यम वर्गका मानिसहरूलाई आफ्नो करारको जागिर पनि फुत्किने हो कि भन्ने छुट्टै पीडा रहेको छ । मध्यम वर्गका मानिसरूलाई राहत माग्न पनि गाह्रो छ । ‘प्रधानमन्त्री रोजगार कार्यक्रम’ को बजेट यस्ता आफ्नो रोजगारी गुमाएका मजदुरहरूलाई दिँदा ‘सुनमा सुगन्ध’ हुने थियो । यो जनता र प्रत्येक नागरिकको मन जिती अर्को चुनावमा उच्च मतले सत्तामा आउने सुनौलो अवसर हो ।

कसैले यो ‘कानमा तेल हालेको’ सरकारलाई मजदुरको पनि आफ्नो परिवार हुन्छ भनेर सम्झाइदेऊ । अनि सम्झाइदेऊ कि आफ्नो शरीरबाट खलखल पसिना काडेर पाखुराको बलले हामी सबैलाई अन्न खुवाउने ‘किसान’ लाई पनि राहत दिन जरुरी छ । झन् अबको निषेधाज्ञाले कैयौँ तरकारीहरू बारीमै नष्ट हुने सम्भावना छ । जसका कारण, काठमाडौँमा तरकारीको मूल्य वृद्धि भई कालो बजारीको सिकार ती मजदुर र मध्यम वर्गका मानिसहरू हुनेछन् ।

यी सबैबाट बच्न र देशको अर्थतन्त्र जोगाउन सरकार र सम्पूर्ण प्रदेशले एकचोटि गम्भीर भएर सोच्नैपर्ने छ । यसका वैकल्पिक विधिहरू प्रयोग गरी फेरि पहिलेको जस्तो निषेधाज्ञामा एकछाक खान नपाएर सडकको पेटीमा सुत्ने, त्यो पीडा र रोदन हामीले फेरि यसपटक देख्न नपरोस् । यति विन्ति गर्छु ।

(लेखक युवा संगठन नेपाल काठमाडौँ महानगर कमिटीका संयोजक हुन्‌ ।)